ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ

Ο Χρίστος Κυπριανού από το Λευκόνοικο (Geçitkale) έσωσε τον Ahmet Yorgancı από το Τζιάος (Çatoz – Serdarlı) κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος το 1974, όταν τον έκρυψε σε φιλικό σπίτι στη Λευκωσία. Στο πόλεμο του 1974, ο Ahmet Yorgancı με τη σειρά του έσωσε τον Χρίστο Κυπριανού από βέβαιο θάνατο στο Τζιάος.

Ο Χρίστος  Κυπριανού είναι από το Λευκόνοικο. Λέει: «Μέχρι το 1955-58, Τουρκοκύπριοι ζούσαν επίσης εκεί… Θυμάμαι τον Σαλίχ που είχε καμπούρα και που επισκευάζει μοτοσικλέτες… Αφού άρχισαν οι φασαρίες, οι Τουρκοκύπριοι έφυγαν από το χωριό…»

Την ημέρα του πραξικοπήματος, στις 15 Ιουλίου 1974, ο Χρίστος  ήταν με μερικούς Τουρκοκύπριους εργάτες στη Λευκωσία. Έκρυψε μερικούς από αυτούς στο σπίτι ενός φίλου στην Αθαλάσα για λίγες μέρες, έτσι ώστε η ΕΟΚΑ-Β να μην τους βλάψει. Αργότερα, τους βοήθησε να φτάσουν στην τουρκική πλευρά… Μεταξύ αυτών ήταν ο Αχμέτ YORGANCI από το Τζιάος και ο Mukaddes από το Psillati. Αργότερα ο Χρίστος  επέστρεψε στο χωριό του.

Πριν τις 14 Αυγούστου, άρχισαν βομβαρδισμοί και ο Χρίστος  έφυγε από το χωριό με τη σύζυγό του, τα δύο τους παιδιά, την μητέρα του και τον πεθερό του με τη νέα του γυναίκα. Πήγαν στην Ξυλοτύμπου και έμειναν εκεί για τρεις μέρες. Αργότερα κατά τη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός άκουσαν στο ραδιόφωνο ότι «ήταν ασφαλές να επιστρέψουν στο χωριό τους», οπότε ο Χρίστος  αποφάσισε να επιστρέψει στο Λευκονίκο για να πάρει στρώματα από το σπίτι του, ώστε τα παιδιά του να μην κοιμούνται στο πάτωμα. Μαζί με μια ομάδα 6-7 Ελληνοκυπρίων πήγαν στο Λευκόνικο, αλλά εκεί συνελήφθησαν όλοι όμως αργότερα απελευθερώθηκαν όλοι εκτός από τον Χρίστο.

Ο Χρίστος μεταφέρθηκε στο χωριό Τζιάος, αλλά μόλις πήγαν εκεί ο Χρίστος είχε μια ευχάριστη έκπληξη! Το πρώτο άτομο που είδε ήταν ο Αχμέτ, ο 17χρονος εργαζόμενος τον οποίο είχε προστατεύσει κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος και που είχε κρύψει σε σπίτι στην Αθαλάσα! «Μάστρο!» Είπε ο Αχμέτ… «Μάστρο! Μην φοβάσαι! Τίποτα δεν θα σου κάνουν! Δεν είσαι στρατιώτης! Είσαι οικοδόμος!».

Αυτοί που τον συνέλαβαν συνειδητοποίησαν ότι η ιστορία που τους είχε πει ήταν αλήθεια και πως πράγματι ο Χρίστος δεν ήταν στρατιώτης αλλά οικοδόμος και ότι ήξερε τους Τουρκοκύπριους με τους οποίους είπε ότι συνεργάζεται. Ο Αχμέτ ήταν ζωντανή απόδειξη αυτού! Η συνάντηση του Αχμέτ στην είσοδο του Τζιάος άλλαξε την τύχη του: ο Χρίστος έσωσε τον Αχμέτ και τώρα ο Αχμέτ με την σειρά τους έσωζε τη ζωή του Χρίστου!

Οι πληροφορίες προήλθαν από έρευνες και άρθρα της  Sevgul Uludag που δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες Yeniduzen και Πολίτης.

Με μεγάλη λύπη μάθαμε ότι ο Χρίστος πέθανε στις 12 Απριλίου 2020. Τώρα ξεκουράζεται ειρηνικά… το παράδειγμά του ας μας δείξει το δρόμο για ένα ειρηνικό μέλλον!

Το 2009 Η Δικοινοτική «Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο-Κύπρος» μαζί με 18 άλλες οργανώσεις τίμησε τον Χρίστο Κυπριανού (μαζί με 9 άλλους Κύπριους) για την προσφορά του στην ειρηνική συνύπαρξη στην Κύπρο.

Η δικοινοτική εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία και ακόμα μεγαλύτερη σημασία στο να τιμηθούν Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι για τις πράξεις θάρρους και ανθρωπισμού εν καιρώ πολέμου.

Τέτοιες ιστορίες αποτελούν σημαντικό αντίδοτο στο δηλητήριο των εθνικιστών και από τις δύο κοινότητες και πρέπει να αναδεικνύονται και να προβάλλονται διαρκώς ώστε να γίνονται γνωστές σε όλους.

CRHISTOS KYPRIANOU & AHMET YORGANCI

A STORY WE SHOULD ALL KNOW

Christos Kiprianou from Lefkonico saved Ahmet Yorgancı from Çatoz (Caoz – Serdarlı) during the coup in 1974, hiding him at a friend’s house in Nicosia and during the war in 1974, Ahmet Yorgancı saved Christos Kiprianou from being killed in Çatoz (Caoz – Serdarlı).

Christos Kyprianou is from Lefkonico. He says “Until 1955-58, Turkish Cypriots also used to live there… I remember Salih who had a hump and who used to repair motorcycles… After the `fasariya` (troubles) began, Turkish Cypriots left the village…”

On the day of the coup, 15th of July 1974, Christos was with some Turkish Cypriot workers in Nicosia. He hid some of them in a friend’s house in Athalassa for a few days so that EOKA-B would not harm them. Later, he helped them get to the Turkish side… Among these were Ahmet YORGANCI from Caoz and Mukaddes from Psillati. Later Christos went back to his village.

Prior to 14th of August, bombing began and Christos left the village with his wife, his two kids and his mother along with his father in law and his new wife. They went to Xylotymbou and stayed there for three days. Later during a cease-fire they heard on the radio that `it was safe to go back to their village` so Christos decided to return to Lefkonico in order to get mattresses from his house so his children would not have to sleep on the floor. Together with a group of 6-7 Greek Cypriots they went to Lefkonico but all of them were arrested. All were later released except Christos.

Christos was taken to the village of Caoz but as soon as they entered Christos had a pleasant surprise! The first person he saw was Ahmet, the 17-year-old worker whom he had protected during the coup, hiding him in a house in Athalassa! `Maestro!` Ahmet said… “Maestro! Don’t be afraid! Nothing will happen to you! You are not a soldier! You are a builder!”.

Those who arrested him realized that the story Christos told them was true. That in fact Christos was not a soldier, he was a builder and that he actually knew the Turkish Cypriots he said he was working with. Ahmet was living proof of that! Meeting Ahmet at the entrance of Caoz changed his destiny: Christos saved Ahmet and now Ahmet was saving his life!

The information came from Sevgul Uludag’s investigation and articles published in Yeniduzen and Politis newspapers.

With great sadness we learned that Christos passed away 12 April 2020. May he rest in peace… and may his example show the way for all of us to live in peace!

In 2009 The Bi-communal “Stop the War Coalition-Cy” along with 18 other organisations, honoured Christos Kyprianou (with 9 other Cypriots) for his contribution to the peaceful co-existence of the two communities in Cyprus.

This bi-communal event was extremely successful. It played an important role towards honouring Greek Cypriots and Turkish Cypriots who demonstrated acts of courage and humanity during times of conflict.

These stories are an important antidote to the poisonous nationalism of both communities and should be shared and promoted time and again so that they become known to all.