Democracy

THEIR DEMOCRACY AND OURS           

Under present day capitalists societies the word democracy is often used in a way that implies that the established system of elections always existed. This is not true. What there is today evolved over many years. England was one of the first capitalist states and in the beginning only men who owned property were allowed to vote. After long struggles more and more men were given the vote. In early 20^th century, again after a bitter struggle women won the right to vote and lastly the age was lowered from 21 to 18 year old. In Switzerland women had to wait until 1971 before being able to vote.

We see therefore that the expansion of democratic rights had a long history and every gain had to be fought for by the working class. The ruling class, experimented and slowly gave way hoping that they would not be removed from power by ordinary people through democratic means. If general elections resulted in governments the ruling class did not approve of, they used all kinds of methods to undermine it, including military coups, for example, Spain 1936, Greece 1967, Chile 1973 just to mention a few instances.

But for the bourgeoisie (the ruling class) democracy is not just having the right to put a cross on a piece of paper every few years. What exists for them is the right to have their opinions heard and the right to influence the decisions made by the government on a constant basis. This is what Bourgeois Democracy is, the system we live under in capitalist societies.

The ruling class manages to influence decision making on a daily basis through various means.

1. There is an organic link between the ruling class and government. They spend huge amounts of money in election campaigns to ensure members of the ruling class get elected. It is said that in a bourgeois family, the successful children go into business and the not so successful into politics.
2. They spend large sums of money in establishing and running lobby firms. These firms hire influential ex ministers, MPs and so on. These people have contacts within governments and know how to put pressure to get what they want.
3. During election campaigns large amounts of money is donated to all the major parties. After the election, whoever gets elected is obligated to its major donors. The head of a large corporation can do this but how much can an ordinary worker of this corporation afford to donate?
4. Many members of the government such as judges, the heads of the police and the army, high up ministry officials/managers, the head of the central banks and so on are never elected. These are either members of the ruling class or are greatly influenced by their ideas. The few that are not tend to be removed very quickly.

I am sure there are other mechanisms the ruling class has for influencing and controlling the decision making process in a capitalist society. This is true democracy but exists only for the very few. In effect, bourgeois democracy is the dictatorship of the bourgeoisie for the rest of us.

In any class society, the institution of democracy is inevitably an instrument for the oppression by the ruling class of all other classes. There exists democracy for the ruling class and an illusory democracy for the rest.

What about Workers Democracy in a socialist society? We have seen glimpses of what is possible during the short-lived Paris Commune of 1871 and the early years after the establishment of socialism in Russian in the 1917 revolution.

Marx had a lot to say about socialist democracy after the Paris Commune for it was in a period of workers’ control that he could see how workers would organise society. Revolutions are the festivals of the oppressed where the teachers become the students and the students start teaching the teachers.

In the Paris Commune

1. Elected representatives received the average pay of workers. That means their interests were those of the working class and only by raising working class living standards could they get a pay rise themselves.
2. Elected representatives could be removed and replaced at any time. People did not have to wait years to get rid of bad and corrupt MPs. All that was needed was the collection of enough signatures in order to activate a re-election. This is a measure that 150 years still does not exist in capitalist societies.

The Russian revolution and the establishment of soviets (workers councils) developed workers democracy further. For a start women won the right to vote, a good 10 years before capitalist Britain. Further the place where elections took place shifted from the home to the factory and the workplace. At home workers are isolated and influenced by the media moguls, the owners of, television channels, radio stations and newspapers. At work, on the other hand they feel their collective power, they can gauge the mood of the class as a whole and are more confident, more likely to move forward rather than conservatively hold back.

Democratic rights won in a socialist revolution need and must be defended. History has taught us the ruthlessness of the ruling class to extract revenge such as the bourgeois murdering onslaught when they smashed the Paris Commune and the counter-revolution and civil war in Russia.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ

Στις σημερινές καπιταλιστικές κοινωνίες η λέξη δημοκρατία χρησιμοποιείται με τρόπο που υπονοεί ότι το καθιερωμένο σύστημα εκλογών υπήρχε πάντα. Αυτό που υπάρχει σήμερα όμως εξελίχθηκε σε μια διάρκεια πολλών χρόνων. Η Αγγλία ήταν ένα από τα πρώτα καπιταλιστικά κράτη και αρχικά μονάχα άνδρες με κτηματική περιουσία είχαν το δικαίωμα ψήφου. Μετά από μακροχρόνιους αγώνες πήραν δικαίωμα ψήφου όλο και περισσότεροι άνδρες. Στις αρχές του 20ού αιώνα, και πάλι μετά από πικρό αγώνα οι γυναίκες κέρδισαν τον ψήφο και τελικά η ηλικία μειώθηκε από άτομα 21 χρονών σε 18. Στην Ελβετία οι γυναίκες πήραν το δικαίωμα ψήφου πολύ αργά, το 1971.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η επέκταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων είχε μακρά ιστορία και κάθε βήμα μπροστά χρειάστηκε αγώνες της εργατικής τάξης να κερδηθεί. Η άρχουσα τάξη, πειραματιζόμενη, σιγά-σιγά έκανε υποχωρήσεις και σε κάθε στάδιο έλπιζε πως δεν θα έχανε την εξουσία. Όταν γενικές εκλογές κατέληγαν σε κυβερνήσεις που δεν τις ενέκρινε, οι αστοί χρησιμοποιούσαν κάθε τρόπο για να τις υπονομεύουν, σε ορισμένες περιπτώσεις με στρατιωτικά πραξικοπήματα όπως στην Ισπανία 1936, Ελλάδα 1967, Χιλή 1973 κλπ.

Αλλά για την αστική τάξη (την άρχουσα τάξη) δημοκρατία δεν είναι μόνο το δικαίωμα να βάζουν ένα σταυρό σε ένα κομμάτι χαρτί κάθε λίγα χρόνια. Οι αστοί έχουν την ικανότητα να ακούγονται οι απόψεις τους και το δικαίωμα να επηρεάζουν τις αποφάσεις των κυβερνήσεων σε συνεχή βάση. Αυτή είναι η αστική δημοκρατία, το σύστημα στο οποίο ζούμε στις καπιταλιστικές κοινωνίες.

Η αστική τάξη καταφέρνει να επηρεάζει τη λήψη αποφάσεων σε καθημερινή βάση με διάφορα μέσα.

1. Υπάρχει οργανική σχέση μεταξύ της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης. Ξοδεύουν τεράστια χρηματικά ποσά σε προεκλογικές εκστρατείες για να διασφαλίσουν την εκλογή ανθρώπων που ανήκουν στην άρχουσα τάξη. Λέγεται ότι σε μια αστική οικογένεια, τα επιτυχημένα παιδιά γίνονται επιχειρηματίες και τα όχι τόσο επιτυχημένα γίνονται πολιτικοί.

2. Ξοδεύουν μεγάλα χρηματικά ποσά για την ίδρυση και τη λειτουργία εταιρειών λόμπι. Αυτές οι εταιρείες προσλαμβάνουν σημαντικούς πρώην υπουργούς, βουλευτές και παρόμοιους πολιτικούς που έχουν επαφές με μέλη  της κυβέρνησης και ξέρουν πώς να ασκήσουν πιέσεις για να κερδίσουν αυτό που θέλουν.

3. Κατά τη διάρκεια προεκλογικών εκστρατειών μεγάλα χρηματικά ποσά δίνονται σε όλα τα μεγάλα κόμματα. Μετά τις εκλογές, ο νικητής έχει υποχρεώσεις προς στους μεγάλους δωρητές του. Ο επικεφαλής μιας μεγάλης εταιρείας μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο μέσο της εταιρίας που ελέγχει, όχι όμως ένας απλός εργαζόμενος αυτής της εταιρείας;

4. Πολλά μέλη της κυβέρνησης, όπως δικαστές, αρχηγοί της αστυνομίας και του στρατού, ανώτεροι υπάλληλοι/διευθυντές υπουργείων, γενικοί διευθυντές κεντρικών τραπεζών και ούτω καθεξής δεν εκλέγονται. Αυτοί είτε είναι μέλη της άρχουσας τάξης είτε επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις ιδέες της. Οι λίγοι που τυχαίνει να είναι κάπως προοδευτικοί, είναι μικρή μειονότητα και σύντομα τους αντικαθιστούν.

Υπάρχουν άλλοι μηχανισμοί με τους οποίους η άρχουσα τάξη επηρεάζει και ελέγχει την λήψης αποφάσεων, εδώ αναφέραμε μερικούς. Για την άρχουσα τάξη υπάρχει πραγματική δημοκρατία, όχι όμως για τους υπόλοιπους. Η καπιταλιστική πραγματικότητα είναι ταυτόχρονα και η αστική δημοκρατία και η δικτατορία της αστικής τάξης έναντι σε όλες τις άλλες τάξεις.

Σε οποιαδήποτε ταξική κοινωνία, ο θεσμός της δημοκρατίας είναι αναπόφευκτα όργανο για την καταπίεση από την άρχουσα τάξη όλων των άλλων τάξεων. Υπάρχει δημοκρατία για την άρχουσα τάξη και μια ψευδαίσθηση δημοκρατίας για τους υπόλοιπους.

Και τώρα λίγα λόγια για την εργατική δημοκρατία σε μια σοσιαλιστική κοινωνία; Είδαμε τι είναι εφικτό κατά την διάρκεια της Παρισινής Κομούνας το 1871 και τα πρώτα χρόνια με την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού στην Ρωσία μετά την επανάσταση του 1917.

Μετά την Παρισινή Κομούνα, ο Μαρξ ξεκαθάρισε τι ιδέες του στο θέμα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας γιατί σε μια περίοδο εργατικού ελέγχου μπορούσε να δει πώς οι εργαζόμενοι οργανώνουν την κοινωνία. Οι επαναστάσεις είναι τα φεστιβάλ των καταπιεσμένων όπου οι δάσκαλοι γίνονται μαθητές και οι μαθητές αρχίζουν να εκπαιδεύουν τους δασκάλους.

Στην Κομούνα του Παρισιού:-

1. Ο μισθός των εκλεγμένων αντιπροσώπων ήταν ο μέσος όρος των μισθών των εργαζομένων που αντιπροσώπευαν. Αυτό έδενε τα συμφέροντά τους με αυτά της εργατικής τάξης. Μονάχα με αύξηση του βιοτικού επίπεδου της εργατικής τάξης έπαιρναν κι’ αυτοί αύξηση.

2. Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι θα μπορούσαν να αντικατασταθούν ανά πάσα στιγμή. Ο κόσμος δεν ήταν υποχρεωμένος να περιμένει χρόνια για να απαλλαγεί από κακούς και διεφθαρμένους βουλευτές. Με το μάζεμα αρκετών υπογραφών, μπορούσαν να αναγκάσουν νέες εκλογές και να τον/την αντικαταστήσουν. Ένα μέτρο που 150 χρόνια μετά δεν υπάρχει στις καπιταλιστικές κοινωνίες.

Η ρωσική επανάσταση και η δημιουργία των σοβιέτ (εργατικά συμβούλια) ανέπτυξαν την εργατική δημοκρατία περαιτέρω. Για πρώτη φορά, οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα ψήφου, 10 χρόνια πριν από την καπιταλιστική Βρετανία. Επί πλέον, στην εργατική δημοκρατία οι εκλογικές διαδικασίες δεν γίνονταν με επίκεντρο το σπίτι του καθενός αλλά στα εργοστάσια και στους χώρους δουλείας. Στο σπίτι οι εργαζόμενοι είναι απομονωμένοι και επηρεάζονται από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, των τηλεοπτικών καναλιών, των ραδιοφωνικών σταθμών και των εφημερίδων. Στην χώρο δουλειάς οι εργάτες αισθάνονται τη συλλογική τους δύναμη, βλέπουν την αυτοπεποίθηση και διάθεσε της τάξης στο σύνολό της και είναι πιο σίγουροι και σε θέση να σπρώξουν να προχωρήσουν μπροστά παρά συντηρητικά να τραβήξουν πίσω

Είναι σημαντικής σημασίας για την εργατική τάξη να προστατεύσει όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα που κέρδισε σε μια σοσιαλιστική επανάσταση. Η ιστορία μας δίδαξε την ανελέητη αντίδραση της άρχουσας τάξης και την βάρβαρη εκδίκηση όταν επαναστάσεις αποτυχαίνουν. Για παράδειγμα, η δολοφονική αστική αντίδραση με την ήττα της Παρισινή Κομούνας και την αντεπανάσταση και τον εμφύλιο πόλεμο στη Ρωσία.