Στον καπιταλισμό υπάρχουν δυο κύριες τάξεις, η αστική τάξη ή άρχουσα τάξη και οι προλετάριοι ή εργατική τάξη. Υπάρχουν φυσικά και άλλες τάξεις αλλά δεν είναι τόσο σημαντικές.
Οι αστοί είναι αυτοί που ελέγχουν τα μέσα παραγωγής, τα εργοστάσια, τους μεγάλους οικονομικούς οίκους, το εμπόριο… και γενικά την οικονομία. Μέσα από μια σειρά αστικών επαναστάσεων όπως η Γαλλική και Ελληνική, έπιασαν την εξουσία από τους αριστοκράτες που είχαν το έλεγχο στην Φεουδαρχία. Οι αστοί μέσω τις οικονομικές τους δυνάμεις ελέγχουν τις διάφορες κυβερνήσεις με χίλιους και δυο τρόπους.
Απέναντι στους αστούς, είναι οι εργάτες που παράγουν όλο τον πλούτο και προϊόντα στον καπιταλιστικό σύστημα.
Καθώς στις αστικές επαναστάσεις η ηγεσία ήταν κυρίως αστοί, λόγο της μικρής τους αριθμητικής ύπαρξης, ήταν αναγκασμένοι να κερδίσουν μαζί τους τον απλό κόσμο με αοριστολογίες και υποσχέσεις όπως ‘ελευθερία, αδερφότης και ισότητα’. Έτσι στον καπιταλισμό είμαστε όλοι ελεύθεροι και ίσοι να κατοικούμε σε παλάτια. Δεν υπάρχουν νόμοι που να το απαγορεύουν. Το μόνο εμπόδιο είναι το χρήμα στο οποίο βασίζετε ο καπιταλισμός.
Μετά την επανάσταση του 1905 στην Ρωσία ο Τρότσκι με την εμπύρια Πρόεδρου του Σοβιέτ στην Πετρούπολη έβγαλε ορισμένα συμπεράσματα που παρουσίασε στο βιβλίο ‘Η Θεωρία της Διαρκής Επανάστασης’. Το κύριο συμπέρασμά έλεγε πως η κοινωνία είχε πλέον τόσο προχωρήσει σε παραγωγικές δυνάμεις και ιδεολογικά που σε μια επανάσταση, ανεξάρτητα της ηγεσία, οι εργάτες θα προχωρούσαν στην ανάπτυξη σοσιαλιστικών αιτημάτων. Αυτή είναι και η διαδικασία που βλέπουμε συνέχεια στις εξεγέρσεις και επαναστάσεις που ξεσπούν συνέχεια σε διάφορες χώρες.
Η εργατική τάξη έχει την δύναμη να διαλύσει το καπιταλιστικό σύστημα λόγο του κεντρικού ρόλου που έχει στην οικονομία. Για παράδειγμα, φανταστείτε αν αύριο ο Αναστασιάδης και όλη η κυβέρνηση μαζί με όλους τους μητροπολίτες πεθάνει από τον κορονοϊό, από την άλλη φανταστείτε όλοι οι εργάτες της ηλεκτρικής να πεθάνουν αύριο από τον ιό, ποιους η απουσία θα μας επηρεάσει περισσότερο;
Στην διάρκεια μιας επανάστασης οι εργάτες όχι μόνο αντιλαμβάνονται την δύναμη τους αλλά ξεπερνούν και την αστική προπαγάνδα που άκουγαν μια ζωή. Επαναστάσεις για τους μαρξιστές είναι τα φεστιβάλ των καταπιεσμένων. Εκεί οι εμπειρίες τους εργάτες τους δείχνουν την ικανότητα τους να οργανώνουν στο χώρο δουλειάς, στις γειτονιές και γενικά την κοινωνία ολόκληρη.
Οι εργατική τάξη δεν έχει απλός δύναμη, έχει και ενότητα και πειθαρχία. Οι αγρότες μετά από μια επανάσταση, ξαναμοιράζουν την γη και πάνε μετά ατομικά στις δουλειές τους. Οι εργάτες δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, χρειάζεται η μαζική τους συνεργασία στα εργοστάσια και στην παραγωγή πλούτου. Αυτή η συνεργασία είναι που τους οδηγεί σε σοσιαλιστικούς τρόπους συνεργασίας, δημοκρατίας και παραγωγικότητας.
Λυπάμαι για την πολύ περιληπτική ανάλυση, ελπίζω όμως να υπάρχουν ερωτήματα, προσθέσεις και διαφωνίες για καλύτερη κάλυψη μια τέτοιας συζήτησης.
Deme's Blog 