March 2022
We have written about Crown (not his real name) in previous articles. He is a 32-year-old Nigerian man seeking political asylum in Cyprus. Crown left Pournara a year ago, March 2021. He decided to visit the site again and offer people there support with clothing. The situation there is much worse today than last year he told us. Refugees who go there can not enter because there is no space, so they are forced to stay outside without anywhere to sleep or even under a roof. The authorities are aware of the situation but continue to send people to Pournara. These days in order to enter one has to wait 2 weeks. As they wait are not offered anything, not blankets, sleeping bags or somewhere to sleep and they are exposed to the cold elements. They get some food and a small bottle of water a day. This increase in population exists despite applications being processed in 1 month instead of 6 as used to happen. Crown suspects this is because despite claiming otherwise, politicians encourage more refugees as this means more money for them.
As a consequence some refugees decide not to go to Pournara in order and live illegally in towns instead. If the police finds them, then they are sent to Pournara. They survive by doing the odd job for cash but that means never having enough money to live on and often go hungry. Things are so bad that some of them decide to leave Cyprus and either return to their own country or try somewhere else. A good friend of Crown’s decided to do just that. This seems to be the objective of the government who is offering to pay for peoples tickets back and offers them some money as well.
To Crown this policy does not make any sense, there are people with skills he said, for example painters/decorators, teachers, tailors, hair dressers and aluminium metal workers. He knows there is demand for these types of jobs.
Then there are those who have work permits, for example Peter (not his real name). When they work, often the employer does not give them a written contract. If the authorities turn up to check, the bosses claim that the workers just started work that day. Using this trick, employers avoid paying for insurance. In Peter’s case, he works 11 hours a day, from 7am to 6 pm and gets paid €700 per month but he gets accommodation. If Peter was to be given a contract the pay would be higher. Here is an issue trade unions like PEO should tackle. Peter has been doing this job in a big company for 4 months and he still has not been given a contract.
I mentioned that next year there are presidential elections in Cyprus. ‘Yes’ said Crown, ‘in Nigeria that’s when we see our politicians. They move closer to the poor and make promises. Once the elections are over, they disappear again’. To show how bad things got to in Nigeria, Crown mentioned that in 1954 education there was free but now people have to pay for everything, education costs between 20,000 and 40,000 naira (1 euro = 450 Nigerian Naira). Teachers in Nigeria are currently on strike because they haven’t been paid for 5 months.
—
Όταν το αυγό της απόγνωσης κτυπά στον τοίχο της αναισθησίας – Μέρος ΙΙ το δράμα συνεχίζεται
Μάρτης 2022
Έχουμε γράψει για τον Κράουν (όχι το πραγματικό του όνομα) σε προηγούμενα άρθρα. Είναι ένας 32χρονος άνδρας από τη Νιγηρία αιτητής πολιτικού ασύλου.
Ο Κράουν έφυγε από την Πουρνάρα πριν ένα χρόνο, τον Μάρτη το 2021. Αποφάσισε να επισκεφτεί τον χώρο ξανά και να πάρει μια μικρή βοήθεια σε ρουχισμό. Η κατάσταση εκεί είναι πολύ χειρότερη σήμερα από πέρσι μας είπε. Οι πρόσφυγες που πάνε εκεί δεν μπορούν να μείνουν μέσα γιατί δεν υπάρχει χώρος, έτσι αναγκάζονται να μένουν απ’ έξω χωρίς κάπου να κοιμούνται ή κάτω από μια στέγη. Οι αρχές γνωρίζουν την κατάσταση αλλά συνεχίζουν να στέλνουν κόσμο στην Πουρνάρα που αυτές τις μέρες για να μπει κάποιος μέσα χρειάζεται να περιμένει 2 βδομάδες. Καθώς περιμένουν δεν τους προσφέρετε τίποτα, δεν τους προσφέρουν κουβέρτες, υπνόσακους ή κάπου να κοιμηθούν και μένουν εκτεθειμένοι στην παγωνιά. Τους δίνουν μονάχα φαγιτό και ένα μικρό μπουκάλι νερο την ημέρα.
Αυτή η αύξηση πληθυσμού υπάρχει παρά την επεξεργασία των αιτήσεων σε 1 μήνα αντί για 6 όπως συνέβαινε παλιά. Ο Κράουν υποψιάζεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή, παρόλο που ισχυρίζονται το αντίθετο, οι πολιτικοί ενθαρρύνουν περισσότερους πρόσφυγες, καθώς αυτό σημαίνει περισσότερα χρήματα για αυτούς.
Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι πρόσφυγες αποφασίζουν να μην πάνε στην Πουρνάρα και ζουν παράνομα σε πόλεις. Αν τους βρει η αστυνομία, τότε τους στέλνουν στην Πουρνάρα. Επιβιώνουν κάνοντας μικροδουλειές για μετρητά, αλλά αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν έχουν αρκετά χρήματα και συχνά μένουν χωρίς φαγητό. Τα πράγματα είναι τόσο άσχημα που κάποιοι από αυτούς αποφασίζουν να φύγουν από την Κύπρο και είτε να επιστρέψουν στη χώρα τους είτε να πάνε κάπου αλλού. Ένας καλός φίλος του Κράουν αυτό αποφάσισε και θέλει να φύγει από την Κύπρο. Αυτός φαίνεται να είναι ο κυβερνητικός στόχος. Οι αρχές προσφέρουν στους πρόσφυγες εισιτήριο επιστροφής και κάποιο χρηματικό ποσό.
Για τον Κράουν αυτή η πολιτική δεν έχει λογική, υπάρχουν άνθρωποι τεχνίτες όπως είπε, για παράδειγμα μπογιατζήδες, δάσκαλοι, ράφτες, κομμωτές και εργάτες αλουμινίου. Γνωρίζει ότι τέτοιες δουλείες έχουν ανάγκη εργατικό δυναμικό.
Έπειτα υπάρχουν αυτοί που έχουν άδειες εργασίας, για παράδειγμα ο Πίτερ (όχι το πραγματικό του όνομα). Όταν εργάζονται, συχνά ο εργοδότης δεν τους δίνει γραπτή σύμβαση. Αν οι αρχές κάνουν έλεγχο, τότε οι εργοδότες ισχυρίζονται ότι οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν τη δουλειά εκείνη την ημέρα. Χρησιμοποιώντας αυτό το τέχνασμα, οι εργοδότες αποφεύγουν να πληρώσουν ασφάλεια. Στην περίπτωση του Πίτερ, εργάζεται 11 ώρες την ημέρα, από τις 7 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα και πληρώνεται 700 ευρώ το μήνα. Εάν είχε συμβόλαιο, η αμοιβή του Πίτερ θα ήταν μεγαλύτερη. Εδώ είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις όπως η ΠΕΟ. Ο Πίτερ κάνει αυτή τη δουλειά σε μια μεγάλη εταιρεία εδώ και 4 μήνες και ακόμα δεν του έχει δοθεί συμβόλαιο.
Ανέφερα ότι του χρόνου θα γίνουν προεδρικές εκλογές στην Κύπρο. «Ναι», είπε ο Κράουν, «στη Νιγηρία τότε βλέπουμε τους πολιτικούς μας. Πλησιάζουν τους φτωχούς και δίνουν υποσχέσεις. Μόλις τελειώσουν οι εκλογές, εξαφανίζονται». Για να δείξει πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στη Νιγηρία, ο Κράουν ανέφερε ότι το 1954 η εκπαίδευση ήταν δωρεάν, αλλά τώρα οι άνθρωποι πρέπει να πληρώσουν για τα πάντα, η εκπαίδευση κοστίζει μεταξύ 20.000 και 40.000 νάιρα (1 ευρώ = 450 Νάιρα Νιγηρίας). Οι δάσκαλοι στη Νιγηρία απεργούν αυτή τη στιγμή επειδή δεν έχουν πληρωθεί εδώ και 5 μήνες.
Deme's Blog 